پارک ملی صیدوا
پارک ملی صیدوا در شمال غربی استان سمنان و در شهرستان مهدی‌شهر قرار دارد. این پارک در قسمت شمالی آب و هوای مرطوب و خزری و در جنوب آب و هوای گرم و خشک دارد. در این پارک روستاهای زیادی واقع شدند و جمعیت انسانی یکی از تهدیدات این پارک به‌شمار می‌رود.
پارک ملی صیدوا زیستگاه گونه‌های ارزشمند جانوری نظیر پلنگ، خرس قهوه‌ای، آهو، کل و بز، قوچ و میش، انواع سگ‌سانان و گربه‌سانان، خزندگان و پرندگان مناطق حاشیه جنوبی البرز است.
پارک ملی به محدوده‌ای از منابع طبیعی از جمله جنگل، مرتع، بیشه‌های طبیعی، دشت، رودخانه، دریاچه و کوهستان گفته می‌شود که نمایان‌گر نمونه‌های برجسته‌ای از مظاهر طبیعی باشد. دولت‌ها به منظور حفظ همیشگی وضعیت زیست‌بوم و همچنین ایجاد محیط مناسب برای تکثیر و پرورش جانوران وحشی و رشد گیاهان در خطر انقراض و برای جلوگیری از دخالت‌های مخرب انسانی، این مناطق را تحت حفاظت قرار می‌دهند.
در تعریف سازمان محیط زیست ایران پارک ملی اینگونه شناخته می شود:
مناطق طبیعی به نسبت وسیع و دارای ویژگی‌های خاص و اهمیت ملی به لحاظ زمین‌شناسی، بوم‌شناسی، جغرافیای زیستی و چشم‌انداز، با هدف‌های حفظ وضعیت زیستی و طبیعی، بهبود جمعیت گونه‌های جانوری و رویشگاه‌های گیاهی و همچنین بهره‌برداری تفرجی به‌عنوان پارک ملی انتخاب می‌شوند. پارک‌های ملی محل‌های مناسبی برای فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی و گردشگری در طبیعت به‌شمار می‌آیند. به‌منظور حفاظت بنیادی از تنوع زیستی، ذخایر ژنتیکی، یکپارچگی بوم‌شناسی و چشم‌اندازها، فعالیت‌های مرتبط با بهره‌برداری‌های مصرفی و مسکونی در این مناطق مجاز نیست. به همین دلیل، برای پارک‌های ملی پشتوانه قانونی حفاظتی مستحکم‌تری نسبت به سایر مناطق حفاظت شده پیش‌بینی شده‌است.
پارک‌های ملی ایران پارک‌هایی هستند که از سوی سازمان حفاظت محیط زیست ایران به عنوان یکی از منطقه‌های چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران تعیین شده‌اند.
در ۱۳۴۶، امکان اختصاص بخش‌هایی از کشور به پارک‌های ملی که در آن زمان پارک حیات وحش نامیده می‌شد و منطقه‌های حفاظت شده با تعریف‌های معین فراهم شد. در این سال پیشنهاد تأسیس دو پارک ملی و پانزده منطقه‌ی حفاظت شده به‌عنوان نخستین گروه از مناطق حفاظت شده‌ی ایران به تصویب شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید رسید.
ایران ۳۱ پارک ملی دارد که در مجموع ۲٬۰۵۶٬۵۷۷ هکتار از کل مساحت این کشور را در بر می‌گیرند. این پارک‌ها در هفده استان ایران واقع شده‌اند. نخستین پارک ملی ایران پارک ملی بمو است که در ۲۳ اسفند ۱۳۴۹ تأسیس شد و بزرگ‌ترین پارک ملی ایران پارک ملی ارومیه با مساحت ۵۴۱٬۳۱۵ هکتار است. پنج پارک ملی گلستان، کویر، توران، دنا و دریاچه ارومیه به عنوان بخش‌هایی از شبکه جهانی ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره در ایران نیز انتخاب شده‌اند.
شما هم می‌توانید برای حفاظت از حیات وحش این سرزمین در قالب مسئولیت اجتماعی شرکتی مشارکت داشته باشید.
تیم ساعت زمین متشکل از اساتید برجسته‌ی دانشگاه، فعالین صنعت، رسانه، محیط زیست و سایر تخصص‌ها، در نگارش و اجرای برنامه و استراتژی پایداری، پروژه‌های مسئولیت اجتماعی، تحول دیجیتال، مشاوره و بهبود شرایط کسب و کار، در کنار شرکت شما خواهد بود.
راه های ارتباطی:
